„Gombrowicz albo kto ma dzisiaj siłę na niezależność”, to tytuł godzinnej prelekcji, otwierającej Rok Witolda Gombrowicza w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Bielsku-Białej. O pisarzu aspirującym do genialności opowiedziała młodzieży bielskiego Liceum Ekonomicznego dr Dorota Tałaj, prelegentka Instytutu Studiów Podyplomowych w Tychach oraz członkini Interdyscyplinarnego Centrum Badań nad Edukacją Humanistyczną Uniwersytetu Śląskiego.
Poniedziałek – Ja.
Wtorek – Ja.
Środa – Ja.
Czwartek – Ja.
„Dzienniki” Witolda Gombrowicza
Gombrowicz nieustannie walczy o wolność „ja”, o swoją podmiotowość, świadomie kreując niespójne „ja”, zmienne i niepokojące, a jego dzieła poprzez to stają się autobiograficzne i autotematyczne. W „Ferdydurke” uderza od początku wyraźnie określona rola pewnych części ciała: „pupa”, która symbolizuje niedojrzałość, „noga” i „łydka” – młodość i „gęba” symbolizująca maskę, formę. Trójkąt części ciała, w jakim rozgrywa się „Ferdydurke”, pokrywa się z trójkątem sił ugniatających człowieka i odbierających mu autentyczność. U Gombrowicza sfera autentyczności nie istnieje, a narzucanie jednostce roli kogoś podrzędnego, niedojrzałego pisarz nazywa „upupieniem”. W „Ferdydurke” pokazuje, iż formy odrzucić nie można, ale można nad nią zapanować, natomiast nadanie artystycznego kształtu swoim zmaganiom może być wyzwalające i może czynić nas niezależnym.
Ach, stworzyć formę własną! Przerzucić się na zewnątrz! Wyrazić się! Niech kształt mój rodzi się ze mnie, niech nie będzie zrobiony mi!
„Ferdydurke” Witolda Gombrowicza
Awangardową powieść Gombrowicza można różnorodnie interpretować, autor zadaje w niej wiele pytań, jednak nie udziela jednoznacznych odpowiedzi. Prelegentka łącząc warsztat naukowy z błyskotliwą narracją i umiejętnością popularyzacji wiedzy literackiej, trafiła swoim przekazem do szerokiego kręgu odbiorców.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
